məhbəs

is. <ər.> Həbsxana. Məhbəsə salmaq. – <Aydəmir:> . . Mənim üçün ən qaranlıq bir məhbəsin yaşıl, azad bir çəməndən fərqi yoxdur. . C. C.. Diqqətlə saxlanılır Əjdər məhbəsdə; Sağalmış yarası, deyildir xəstə. H. K. S.. // Məc. mənada. <Cariyə:> Sənsiz bütün cahan məhbəsdir ona. H. C.. Get-gedə ev Şahmar üçün bir məhbəsə dönür, min bir rəngli gül-çiçək onun üçün bir heçə çevrilirdi. B. Bayramov.